فارغ التحصیل کارگردانی سینما بود. پیام دانشجوی سال آخر رشته سینما نخستین فیلم مستند حرفه ای خود را برای جشنواره ای داخلی و چند فستیوال فیلم بین المللی آماده کرده بود. تشخیص و انتخاب او این بود که برای فیلم خود نریشنی مختصر و مفید داشته باشد و متن در عین کوتاهی و ایجاز نکات ناگفته ای که در تصویر و دیالوگ های فیلم ناگفته مانده بود را بگوید.
…دیدگاه پیام درباره کم و کیف نریشن ها کاملا درست و دقیق بود. پس از تماشای فیلم در دفتر اسپانسر فیلم متوجه شدیم که با ساختی بسیار زیبا و جریانی ساده تمام پیام های مورد نظر کارگردان در فیلم گفته شده است. ناگفته ای نمانده بود که لازم باشد نریشن فیلم آنرا بازگو کند. اما نریشن می توانست برخی نکاتی را که در فیلم به آنها اشاره شده بود، گویاتر و در جزییات بیشتر بر فیلم بیافزاید.
نتیجه همفکری کارگردان جوان و تیم سورمان این شد که این فیلم مستند 40 دقیقه ای به بیش از 6 دقیقه متن نیاز ندارد. 6 دقیقه ای که با بهره گیری تمام از پتانسیل ادبیات پارسی می بایست گویای تاملات و تفکرات کارگردان باشد و در عین حال جزییات ناگفته از زبان دوربین را از زبان قلم گویا سازد. بیش از 40 دقیقه متن تولید شده در سورمان به دقت و با حساسیت بالا، و واژه به واژه ویرایش و حذف شد تا به متنی 7 دقیقه ای برای فیلم رسیدیم.
فیلم اگرچه موفقیتی در بردن جایزه جشنواره داخلی مورد نظر نداشت، اما در چند جشنواره داخلی و فستیوال بین المللی فیلم ستوده شد. پیام امروز یکی از دوستان با ارزش سورمان است، دوستی که بعنوان عضو افتخاری سورمان، خود را راهنمای بسیاری از کارگردانان جوانتر از خود می داند.